“คุณส่งฉันแค่นี้ก็ได้นะเดี๋ยวฉันเข้าไปข้างในเอง” กีรติกาบอกเมื่อวิคเตอรร์พาเธอมายังผับที่อยู่ในโรงแรมของเขา
“เที่ยวคนเดียวมันจะสนุกเหรอกรีน”
“สนุกสิ ฉันว่ามันน่าจะสนุกกว่าคุณไปนั่งเฝ้าข้างในอีกนะ”
“เธอคงไม่ไปขอให้ใครข้างในช่วยให้เธอหนีออกไปจากที่นี่หรอกนะ เพราะถ้าฉันรู้ฉันจะทำโทษเธออย่างหนักและเธอจะไม่ได้ออกมาจากเกาะอีกเลย”
“ฉันรู้หรอกน่า ถึงฉันหนีไปก็ไปได้ไกลแค่ท่าเรือนั่นแหละที่นี่คนของคุณอยู่เต็มไปหมด อีกอย่างฉันมีเงินที่ไหนล่ะว่าแต่คุณจะให้ฉันยืมหน่อยไหมเผื่อฉันอยากจะดื่มอะไร”
“ไม่ต้องใช้เงินก็ได้เขารู้ว่าเธอเป็นคนของฉัน ถ้าจะกลับก็บอกการ์ดที่หน้าประตูเขาจะพาทำเธอไปส่ง”
“ขอบคุณนะคะคุณวิคเตอร์ฉันจะเที่ยวให้สนุกเลยแหละคุณก็ตั้งใจทำงานล่ะฉันไปก่อนนะ” หญิงสาวรู้สึกเป็นอิสระมากเมื่อเดินเข้ามาผับแล้วไม่มีผู้ชายตัวโตคอยเดินตาม
ถึงแม้ที่นี่จะเป็นถิ่นของวิคเตอร์แต่ก็มีนักท่องเที่ยวอยู่มา
