ความรู้สึกในตอนที่มากับความรู้สึกในตอนกลับช่างเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันเหลือเกิน แต่ก็ทำให้โรสรินนอนไม่หลับตลอดการเดินทางอยู่ดี สามปีที่รอคอยทำให้เธอรู้สึกดี รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ถ้าจะให้ทุกอย่างดีกว่านี้คงต้องรอวันที่เธอไปรับน้องเฟิร์สมาอยู่ด้วย
แต่ความจริงที่โรสรินเห็นในวันนี้คือครอบครัวของฟาร์ริกซ์ดูแลน้องเฟิร์สเป็นอย่างดี มีพี่เลี้ยงคอยดูแลอยู่ตลอด ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอคิดหนักและกลัวว่าการที่จะพาน้องเฟิร์สมาอยู่ด้วยเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับเธอ
เมื่อก่อนเธอคิดแค่ว่ามีเงินเยอะๆ แล้วจะไปรับน้องเฟิร์สมาอยู่ด้วย แต่เธอก็คิดผิดและลืมคิดไปว่าในตอนที่เธอไม่อยู่ฟาร์ริกซ์ก็เป็นคนดูแลน้องเฟิร์สทุกอย่าง ถึงเธอจะเป็นแม่แต่ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมาเธอไม่ได้เจอและไม่ได้เลี้ยงลูกเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากที่เธอจะเอาลูกมาอยู่กับเธอ
“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้” โรสรินบอกตัวเองในระหว่างที่นั่งรถกลับห้องพั
