สองเดือนต่อมา
หญิงสาวยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่พร้อมกับคอยสังเกตการณ์อยู่หน้าบ้านอย่างใกล้ชิด เธอยืนดูเหตุการณ์อยู่นานหลายนาทีจนแน่ใจแล้วว่าทางสะดวกและไม่มีใครสามารถทำอะไรเธอได้
ร่างผอมบางในชุดเดรสยาวคลุมเข่า ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางสีจัด ริมฝีปากสีแดงสด ซึ่งเป็นการแต่งตัวที่ดูดีและลงตัวมาก ใครที่เห็นก็คงจะมองว่าเป็นคนที่รวยมากแน่ๆ
ตึก! ตึก!
เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นทุกครั้งที่ก้าวเดินเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ ใบหน้าเชิ่ดสูงด้วยความมั่นใจ ถ้าหากไม่รู้จักมาก่อนก็คงคิดว่าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่…
“คุณโรสรินไม่อยู่ค่ะ” นิดหน่อยที่เห็นจึงรีบเดินเข้ามาขวางทางเอาไว้ เพราะไม่อยากให้แขกที่ไม่ได้รับเชิญเข้าไปในบ้าน
“ฉันไม่ได้โง่! หลบไปได้แล้วเสียเวลา!” นิดาแม่เลี้ยงใจร้ายตอบกลับแม่บ้านในทันที เพราะเธอรู้ดีว่าลูกเลี้ยงสุดที่รักของเธอกำลังเลี้ยงลูกอยู่ในบ้าน
