ฟาร์ริกซ์ก้าวเดินออกจากห้องทำงานโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงของเจย์เดนเลยสักนิด เพราะในใจของเขาตอนนี้คือเขาต้องการที่จะกลับบ้านเพื่อที่จะกลับไปหาผู้หญิงที่เขาอยากเจอมากที่สุด ถึงแม้ว่าเขาจะยังทำตัวไม่ถูกเขาก็เลยต้องแกล้งทำเป็นเอาเหล้ามาเทใส่ตัวเพื่อให้มีกลิ่นเหล้าที่ชัดเจนและทำให้โรสรินเชื่อว่าเขานั้นเมาจริงๆ
ตุบ!
“อุ๊ย!” ร่างบางเซไปตามแรงชนแต่โชคดีที่คนมือไวอย่างฟาร์ริกซ์คว้าตัวเธอเอาไว้ทัน
“ขอโทษครับ” ฟาร์ริกซ์รีบขอโทษเพราะเขามีส่วนผิดที่รีบกลับบ้านจนไม่ทันได้มองทางให้ดี
“พี่ฟาร์…” หญิงสาวตรงหน้าเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ทว่าสายตาที่มองกลับเต็มไปด้วยความยั่วยวน
“จีน่า” ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยที่คุ้นเคย
“จะกลับแล้วเหรอคะ”
“ครับ”
“ทำไมรีบกลับจังเลยคะ อยู่เที่ยวกับจีน่าต่ออีกหน่อยได้ไหม” หญิงสาวที่มีสถานะคุ้นเคยกับชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงออดอ้อน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธออ้อนเขา
