หลังจากที่เหล่าเพื่อนของไป๋ซู่ซู่กลับไปแล้ว แต่ก็ใช้เพลาพูดคุยอยู่หลายเพลากว่าพวกนางจะกลับไป ทำให้พุดตานสัมผัสถึงมิตรภาพของพวกนางและไป๋ซู่ซู่มากขึ้น ถึงพวกนางจะเป็นผิงเฟยด้วยกันกลับไม่มีอาการริษยาเหมือนในซีรีส์จีนที่คอยจะกัดกันเพื่อแย่งหมาป่า ไม่ใช่คอยจะทะเลาะกันเพื่อแย่งพระเอก พุดตานดีใจที่พวกนางรักกันเช่นนี้
“พุดตาน...พุดตาน...” เสียงหวานๆ เย็นๆ ดังเบาๆ ภายในห้องนอน พุดตานหันไปหาตามเสียง เพราะว่าเธอมาอยู่ที่นี่ไม่มีใครรู้ว่าเธอคือพุดตานที่อยู่ในร่างของไป๋ซู่ซู่
“ใครนะ หรือจะเป็นไป๋ซู่ซู่” พุดตานเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ เพราะเธอกลัวผีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ก็กวาดสายตามองไปรอบห้องกลับไม่มีใคร แต่ก็ข่มใจไม่ให้กลัว
“เธออยู่ที่ไหน ไป๋ซู่ซู่” พุดตานเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไป๋ฟูเหรินมีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้หรือเปล่าเพคะ” อ้วนเสี้ยวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะที่ก้าวเดินเข้ามาในห้องพ
