บทส่งท้าย NC
มนปรียาอุ้มมายูเข้ามาในบ้านที่อยู่ตั้งแต่สิบขวบ เข้าไปในห้องรับแขกที่มีเจ้าของบ้านสามคนนั่งรออยู่ เพราะทั้งหมดไม่ได้ไปร่วมงานเมื่อเดือนก่อน ไม่ใช่ไม่เชิญแต่เลือกจะไม่ไปเอง
“คนสวยของตาดลเป็นไงบ้าง โอโห้..ใส่ชุดสวยมาก”
มายูเห็นธนดลก็ยิ้มร่าเริง โถมตัวเข้าหาเมื่ออีกฝ่ายยื่นมือรับ คนมีศักดิ์เป็นปู่อุ้มหลานสาวมาหอมแก้ม หนูน้อยก็ทำหน้ายู่เมื่อถูกหนวดทิ่ม
“ธุจ้าตาดล ยายเจียม แล้วก็ป้าดาวก่อนค่ะมายู”
มนปรียาเอ่ยบอกลูก หนูน้อยก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ทำตามที่แม่บอกได้เป็นอย่างดี
“จา จา”
“น่าหยิกแก้มจริงเด็กอ้วนของยาย”
เจียมจิตรีบเข้าไปหา ตั้งแต่รู้ว่ามนปรียาท้องก็เริ่มเปลี่ยนความคิด เห็นใจและสงสาร สุดท้ายก็ยอมเปิดใจและปรับความเข้าใจกันได้
“ยะ ” หนูน้อยทำเสียงอย่างน่ารัก เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี
“ฉลาดนะเนี่ย” เจียมจิตชอบมายูเอามาก ๆ ส่วนดรุณีก็ลุกมาหาหลานสาว
