บทที่ 32
ตามคลั่ง
กว่าจะตั้งสติได้ก็หลายนาที ดวงตาแดงช้ำไม่อาจปิดกั้นความจริง ความเจ็บปวดยังฉายชัดอยู่ในนั้น แต่ก็ฝืนเดินกลับมาที่โต๊ะ ทว่าต้องตกตะลึง เมื่อเหมวัชกำลังนัวอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง โดยมีพนักงานในร้านคอยห้าม
ผลัวะ
ผลัวะ
“ไอ้หน้าตัวเมีย ไม่ให้เกียรติผู้หญิง แล้วยังปากหมาอีก”
เหมวัชซัดหมัดใส่หนุ่มรุ่นน้อง อีกฝ่ายก็สวนคืนไม่ยั้ง เปลี่ยนกันแลกหมัด ต่างคนต่างได้เลือด คนห้ามก็ห้ามไม่อยู่ เพราะแรงเยอะไม่แพ้กันทั้งคู่
“หยุด! บอกให้หยุด!” มนปรียาวิ่งเข้าไปขวาง กางแขนปกป้องเหมวัช มองชาร์วีราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
เธอเกลียดเขา เกลียดเข้าไส้ เกลียดจนไม่อยากหายใจร่วมกัน
“มิกิหลบไป!”
“หยุดบ้าสักที! ฉันเหนื่อยกับนายมากเลยนะ”
“กลับไปกับผม..แล้วผมจะหยุด”
“ไม่มีทาง”
ชาร์วีพุ่งเข้ามาหา เหมวัชจึงรีบเข้าขวาง จากนั้นก็ซัดหมัดใส่กันจนเกิดความชลมุมอีกครั้ง เห็นแบบนั้นหญิงสาวก็ทนไม่
