บทที่ 27
อย่าทำ
มนปรียาตื่นมาตอนสายของวันอาทิตย์ ยังหางานไม่ได้ เลยกลายเป็นคนไม่มีงาน มีรายได้จากการลงทะเบียนคนว่างงานกับประกันสังคม และรับสอนพิเศษตามบ้านให้เด็กประถม ซึ่งค่าตอบแทนไม่เยอะ หากไม่ได้ชาร์วีคงไม่รอด
หลายวันก่อนเขาพาไปซื้อของ ซื้อเสื้อผ้า ซื้อเครื่องครัวและของสดเข้าตู้เย็น วันไหนไม่มีเรียนก็พาไปดูหนัง พาไปกินของอร่อยที่อยากกิน โอนเงินให้ใช้ ถือว่าเธอพึ่งพาเขาเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์เห็นจะได้ ถึงอยากยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง แต่ในสภาวการณ์เช่นนี้ เธอไม่ไหวจริง ๆ
พอแปรงฟันล้างหน้าเสร็จ ก็มาทำอาหารเช้าตรงครัวเล็ก ๆ เมนูไข่ยู่ยี่ส่งกลิ่นหอมในตอนที่ชาร์วีเดินหน้ายุ่งออกจากห้องนอน เห็นว่าเธอกำลังทำอะไร เขาก็รีบเข้าห้องน้ำทำความสะอาดช่องปาก ล้างหน้าแบบลวกๆ ก่อนออกมายืนมองร่างเล็กใส่เอี๊ยมสีชมพูยืนอยู่หน้าเตา
เธอน่ารักมาก อยากจับกดฉิบหาย
หมับ
“ตื่นแล้วเหรอ ไม่เอาอย่าเล่นนะชาร์”
