บทที่ 15
ขอแค่คนเดียว NC
“มิกิแม่ง! โคตรปากดี”
งับ..
มนปรียาใช้ฟันกัดริมฝีปากล่างของเขา ออกแรงดึงจนยืด จากนั้นก็ปล่อย กัดแล้วดึงให้ยืด ทำจนพอใจถึงปล่อย ชาร์วียิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นดวงตาหยาดเยิ้มมองเขาอย่างตัดพ้อ
"ทำกับพี่แบบนี้ ชาร์ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ" เธอจ้องเข้าไปในดวงตาสีเข้ม พยายามค้นหาคำตอบ
ทว่า..มันว่างเปล่า ไม่มีอะไรสักอย่าง
"ถึงทุกคนบนโลกจะใจร้าย ขอแค่ชาร์คนเดียวที่ใจดีกับพี่ได้ไหม"
เหมือนครั้งที่ยังเป็นเด็ก..
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอนดวงตาของชาร์วีก็ไหววูบ แต่เพียงครู่เดียวก็กลับมาเรียบนิ่ง เขาไม่ใช่คนหวั่นไหวกับอะไรง่าย ๆ เลยไม่อินกับคำพูดพวกนี้ ฟังแล้วแสลงหูพิลึก
เงียบ..
“คงเป็นคนใจดีให้พี่ไม่ได้สินะ” คนเมาแสดงความผิดหวังทางสีหน้า ตั้งใจจะลุกแต่ถูกรั้งให้นั่งอยู่ที่เดิม
ชาร์วีกกกอดร่างเปลือยแน่นขึ้น อกอวบเบียดไปกับแผงอกกว้าง หน้าจิ้มลิ้มแดงระเรื่อ ดวงตาหยาดเยิ้มกระ
