@อีกด้าน
คะนิ้งทิ้งสายตามองตามเรือนร่างสูงโปร่งที่ก้าวเข้ามาในบ้าน แขนเรียวที่กอดอกด้วยความไม่พอใจคลายออก สีหน้าไม่สบอารมณ์พยายามปรับให้กลับมาเป็นปกติอีกครั้งเวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าพี่ชายที่แสนดี
“น้ำหวาน… รู้ใช่ไหมว่าต้องทำตัวยังไง” คะนิ้งหันไปมองเพื่อนสนิทที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟาภายในห้องโถง
“มันจะดีเหรอคะนิ้ง”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง หมายความว่าเธออยากปล่อยพี่ครามให้หลุดมือ เธอยอมเสียพี่ชายฉันให้มันได้งั้นเหรอ”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะนิ้ง คือฉัน….”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าเธอรักพี่ชายของฉัน ถ้าเธออยากได้เขาจริงๆ เธอต้องทำตามที่ฉันบอก ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีวันได้ครอบครองพี่ครามเด็ดขาด เธอจะเป็นฝ่ายสูญเสียแน่นอนฉันมั่นใจ” น้ำหวานเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนหน้านี้เธอคุยกับคะนิ้งทุกอย่างแล้ว เราเข้าใจทุกอย่างตรงกัน และเธอก็รู้ว่าที่คะนิ้งพูดมันหมายความว่ายังไง
“…คะนิ้ง เตรียมตัวเรียบ
