“เพียง….” เสียงเรียกจากทางด้านหลังส่งผลให้เพียงขวัญหันกลับไปมองอัตโนมัติ ก่อนจะพบว่าเป็นร่างสูงโปร่งของครามที่กำลังเดินเข้าหาเธอ
“งั้นแค่นี้ก่อนนะคะพี่ภัทร ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ”
(เดี๋ยวครับน้องเพียง….) เพียงขวัญไม่ได้รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรออกมานอกจากนั้น เธอวางสายในจังหวะที่สงครามเดินเข้ามาถึงตัวเธอทันที
“คุยกับไอ้ภัทร?” ดวงตาคมกริบจับจ้องที่ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงกันข้าม เธอดับหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเก็บมันไว้ในกระเป๋าตามเดิมแล้วพยักหน้ารับในสิ่งที่เขาถาม
“อือ”
“มันโทรหาเธอทำไม” น้ำเสียงตึงขึ้นจนรู้สึกได้
“เดี๋ยวนายล่ะ ออกมาทำไมหรือลืมอะไรหรือเปล่า”
“อย่าเปลี่ยนเรื่องได้ไหมเพียง ฉันถามว่ามันโทรหาเธอทำไม”
“ก็ไม่ได้มีอะไรมาก เขาแค่อยากไปหาที่ไร่ อยากไปดูว่าการเป็นอยู่ของฉันเป็นยังไงแต่ฉันปฏิเสธไปแล้ว”
“มันอยากรู้ว่าเธอเป็นอยู่ยังไง หรือมันอยากมาเจอเธอกันแน่”
“ฉันก็ปฏิเสธเขา
