จอมนรีอยู่ในชุดไทเขินเช่นเดียวกับญาติผู้หญิงคนอื่น ๆ ซึ่งก็เป็นครั้งที่ 2 ที่ได้ใส่ชุดแบบนี้ ครั้งแรกก็เป็นงานวิวาห์ของวรากับมุก แต่ในเวลานั้นผมของเธอยังสั้นเป็นทอมบอย ไม่ยาวสลวยเหมือนครั้งนี้
เมื่อธาราเข้าสู่ประตูวิวาห์ก่อนศิรา ผู้เป็นพ่อย่อมยินดีที่จะมีหลานปู่ให้ได้เชยชมในอีกไม่ช้า และความกดดันก็ตกมาสู่ศิรากับจอมนรีอีกครั้งเช่นเดียวกัน
ศิรากับจอมนรีปลีกตัวออกมาจากงาน หลังเสร็จสิ้นพิธี และร่วมรับประทานอาหารกับทุกคน กลับมายังวิมานของทั้งคู่
ศิรานั่งอยู่บนโขดหินริมน้ำตก โดยที่คนเป็นภรรยานั่งอยู่บนตัก จมูกโด่งคมสันถูกกดลงบนซอกคอขาวพร้อมจับเส้นผมสีดำขึ้นมาสูดดมกลิ่นจากเส้นผมนุ่มสลวยอย่างแสนรัก
“เฮียศิรา...”
“เฮียยังยืนยันคำเดิมว่าเฮียรอจอมได้” เพียงมองตา ศิราก็รับรู้ได้ว่าจอมนรีกำลังจะพูดอะไร
“สุดที่รักของจอม” มือเรียวประคองกรอบหน้าคมคาย ก่อนจะจูบประทับริมฝีปากอุ่น
“เดี๋ยวพอแม่นวลย้
