ศิราเหินฟ้าสู่รัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา มาพร้อมกับความหวังอันหนักอึ้งของผู้เป็นพ่อที่จะมีหลานครบ 2 ทีมฟุตบอล
“จอม...จอม...” ศิราเรียกคนที่ฟุบหลับบนโต๊ะท่ามกลางกองหนังสือ
“เฮียศิรา” ดั่งภาพฝันเมื่อลืมตาขึ้นมาพบใบหน้าหล่อเหลาที่คิดถึง
“หลับแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วจะไม่ให้เฮียเป็นห่วงได้ยังไง” คำต่อว่าล้วนห่วงใย ศิราอุ้มร่างเล็กบอบบางของจอมนรีมาวางบนที่นุ่ม
“ไหนเฮียบอกจะมาเดือนหน้าไง”
“คิดถึง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ ๆ ก็คิดถึงจอมมาก” ศิราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้ความคิดถึงในตัวภรรยาถึงมีมาก มากเสียจนเขาต้องละทิ้งงานแล้วมาหาเธอ
“เฮียรู้ไหม ว่าจอมก็คิดถึงเฮียมาก อยากกลับไปหาเฮีย แต่ติดที่ต้องเร่งเขียนงาน จอมอยากจบเร็ว ๆ อยากกลับไปอยู่กับเฮียแล้ว” จอมนรีก็คิดถึงศิรามากไม่ต่างกัน อยากกลับไปหาเขาใจจะขาด แต่ก็ติดที่ต้องส่งรายงานเล่มวิจัย
จอมนรีลงมือเขียนงานทุกวัน ๆ ช่วงเวลากว่า 6
