ก้าบ ๆ
“หูย เป็ดน้อยก้าบ ๆ” ประตูรถตู้หรูเลื่อนเปิดกว้าง เสียงแม่เป็ดกับลูกเป็ดดังเจี๊ยวจ๊าว เชิญชวนเด็กน้อยให้ลงจากรถเร็วรี่
ตุ้บ !
ความรีบร้อนทำให้ ปลี ปลัง เพลิง และพราวล้มทับกันราวกับโดมิโน คนเป็นพ่อรีบเข้าไปช่วยอุ้มกันขึ้นมาสำรวจเนื้อตัวว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่ โดยเฉพาะปลีที่ถูกทับอยู่ล่างสุด
“เจ็บกันไหมคะ” ตังเมถามด้วยความเป็นห่วง แผลเก่ายังไม่ทันหาย แผลใหม่ก็จะตามมาอีกแล้ว
“ไม่เจ็บ หาเป็ด ๆ” ในเวลานี้ ความเจ็บไม่อาจขัดขวางความป่วนได้
“หนูไปดูเป็ดน้อยนะคะ” ผักหวานขออนุญาตพ่อกับแม่แล้ววิ่งตามน้องกับหลานไป ผักกาด หมาก และกะเพราก็ไม่รีรอที่จะตามไปด้วย
“แผลที่ตัวไม่ได้ช่วยให้ความป่วนลดลงเลยจริง ๆ” จอมนรีส่ายหน้าเอือมระอา
“หวังว่าจะไม่ได้แผลหรือลูกมะนาวบนหน้าผากเพิ่มนะคะ” ตังเมอดหวั่นใจไม่ได้
“เด็ก ๆ ก็แบบนี้แหละ ตื่นเต้นกับสิ่งที่ไม่เคยเห็น แต่ถ้าโตเมื่อไรก็จะตื่นเต้นกับสิ่งที่ไ
