เมฆกับหมอกรับหน้าที่สารถีมารับปลีกับปลังที่เรือนไม้สักริมน้ำตก ระหว่างรอทั้งคู่เตรียมเสื้อผ้า ก็เล่นและพูดคุยกับอีก 4 ผัก
“เดี๋ยวพี่เมฆกับพี่หมอกก็ต้องมาส่งปลีกับปลัง” ผักหวานบอกด้วยความมั่นใจ
“ชัวร์ ๆ” แม้แต่ผักกาด หมาก และกะเพราก็มั่นใจ
“ปลีกับปลังติดหม่าม้าใช่ไหม” เมฆสันนิษฐาน เพราะส่วนมากคนเป็นลูกจะติดนอนกับแม่
“ติดหม่าม้า แต่ติดปะป๊ามากกว่าค่ะ” ผักกาดบอก
“ต้องให้ปะป๊ากอดละสิ” ในเมื่อข้อสันนิษฐานของเมฆผิด หมอกจึงคิดว่าคนที่ปลีกับปลังติดแจต้องเป็นพ่อ
“ไม่กอดค่ะ ให้ปะป๊าตบตูดนอน” กะเพราตอบ
“ต้องให้ปะป๊าตบตูดคนเดียวด้วยครับ” หมากยืนยันคำตอบของกะเพรา
“แบบนี้นี่เอง” เมฆกับหมอกพยักหน้าเข้าใจ
“พร้อมแย้ว ๆ” ปลีกับปลังวิ่งมาพร้อมถุงผ้าที่ใส่เสื้อผ้ากับของใช้ของตัวเอง
“ปะป๊าเปิดประตูรอนะครับ” ศิราเตรียมเปิดประตูรอรับลูกชายทั้ง 2 เข้าเรือน
“ปะป๊าไม่เปิดตู”
“ปะป๊าปิดตูไปเยย”
“ปิดเดี๋ย
