ศิรากับจอมนรีช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้า และเช็ดตัวให้ปลีกับปลัง ทั้งคู่หลับสนิทตั้งแต่ผล็อยหลับไปในรถ ถูกจับพลิกเช็ดตัวก็ยังไร้วี่แววว่าจะตื่น
“ปะป๊าตบตูด” มือเล็กตีก้นของตัวเอง เรียกร้องให้คนเป็นพ่อตบก้น ทั้งที่ดวงตาปิดสนิท ศิราไม่รอช้าตบก้นลูกทั้ง 2 กล่อมนอน
“หลับอยู่ก็ยังละเมอให้ปะป๊ากล่อม เฮียว่าปลีกับปลังจะไปนอนกับคนอื่นอีกไหม” จอมนรีก้มลงไปหอมแก้มลูกชายด้วยความเอ็นดู
“น่าจะเข็ดไปอีกพักใหญ่”
“คืนนี้ปลีกับปลังนอนด้วย เฮียก็จะได้ไม่ต้องนอนพลิกไปพลิกมา นอนไม่หลับ เพราะลูกไม่อยู่” จริง ๆ แล้วไม่ใช่แค่ปลีกับปลังที่คิดถึงผู้เป็นพ่อ ศิราเองก็คิดถึงลูกชายทั้ง 2 เช่นกัน ยามไม่มีทั้งคู่นอนข้าง ๆ ก็คิดกังวลไปต่าง ๆ นานาจนทำให้นอนไม่หลับ ซึ่งล้วนเป็นความเคยชิน
“เฮียทำให้จอมนอนไม่หลับเหรอ”
“เปล่าค่ะ จอมก็เห็นตอนตื่นมาเข้าห้องน้ำนั่นแหละค่ะ ไม่ใช่แค่ลูกติดปะป๊า ปะป๊าก็ติดลูก” จอมนรีตื่นด้วยอยาก
