นายท่านไป๋กับฮูหยินไป๋ตกตะลึงกับความรีบร้อนของฮุ่ยหมิ่น แต่เมื่อรู้เหตุผลที่เขาบอกเรื่องความสามารถของนางอาจจะเข้าตาองค์ชายหรืออ๋ององค์ใดเข้า ก็นับว่าพอจะฟังขึ้นหน่อย
"เจ้าคิดดีแล้วหรือหมิ่นเออร์" นายท่านไป๋ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
"ข้าคิดดีแล้วขอรับ หากไม่ได้แต่งนาง ชั่วชีวิตของข้าก็ไม่แต่งกับผู้ใด" ฮุ่ยหมิ่นเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง
"ไม่ได้ เช่นนั้นแม่จะรีบจัดการให้เจ้า" ฮูหยินไป๋เรียกสาวใช้ข้างกายให้ไปตามแม่สื่อฝีมือดีของเมืองหลวงมาพบนางโดยด่วน
"มีเรื่องอันใดทำให้พี่หญิงรีบร้อนเพียงนั้นเจ้าคะ" ฮูหยินรองที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องโถงก็เอ่ยถามเสียงหวานขึ้น
"หึ เจ้ามีเรื่องอันใด" ฮูหยินไป๋เอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์
"โถ่พี่หญิง ข้าได้ยินท่านเรียกหาแม่สื่อก็อยากจะมาช่วยท่านเจ้าค่ะ"
"ข้าเพิ่งจะเรียกหา เจ้าก็รู้เรื่องเสียแล้ว ช่างหูตาไวเสียจริง"
"ท่านพี่" ฮูหยินรองหันไปขอความเห็นใจจากนายท่านไป๋
แต่ม
