ผ่านมาสามวันการเพาะปลูกทั้งหมดก็เสร็จสิ้น ซูมี่ยืนมองผัก สมุนไพร ผลไม้ ข้าวที่เริ่มเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้คนงานที่ดูแลจะแปลกใจแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเอ่ยถาม
เพราะการที่พวกเขาได้มีเจ้านายที่อาหารการกินก็กินเช่นเดียวกับพวกเขาหรือแม้ของใช้ล้วนแล้วแต่ได้รับทุกอย่างที่เหมือนเจ้านาย ก็ทำให้ทุกคนไม่คิดที่จะทรยศตระกูลซูแล้ว
"มี่เออร์ คุณชายไป๋จะออกเดินทางแล้ว" จางกุ้ยเดินมาตามบุตรสาวที่แปลงผัก
"อ้อ ให้เขาไปได้เลยเจ้าค่ะ" ซูมี่หันไปสนใจสือเอ้อที่กำลังช่วยบิดามารดารดน้ำอยู่แต่เขาเหมือนจะอยากเล่นน้ำมากกว่า
"เจ้ามิไปดูเขาเสียหน่อยหรือ"
"ดูอันใดเจ้าคะ ข้าดูบาดแผลเขามาหลายวันแล้วเจ้าค่ะท่านแม่" ซูมี่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"แต่เขาจะมอบสินน้ำใจให้เจ้า"
"เช่นนั้นไปกันเถิดเจ้าค่ะ" ซูมี่ที่ได้ยินว่าจะได้เงินตอบแทนก็รีบกลับคำพูดทันที
จางกุ้ยรวมทั้งบ่าวที่ได้ยินต่างก็ส่ายหัวให้คุณหนูของตน
เมื่อมาถึงเรือนหล
