ซูมี่นางจ้องมองไปที่ฮุ่ยหมิ่นในตอนแรกนางคิดว่าเขาจะโกหกบิดาของนางต่อไปแล้วเสียอีก
"เรื่องเมล็ดผักมิใช่จะเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่" ซูมี่จ้องมองฮุ่ยหมิ่นอย่างเจ้าเล่ห์
"ข้ายอมจ่าย หากผลผลิตที่ได้จะมากเท่าที่พวกท่านปลูกออกมา" ซูมี่พยักหน้า
หากจะติดก็คงติดที่เรื่องน้ำที่นางใช้ ส่วนเมล็ดผักจะหาซื้อที่ใดก็ย่อมไม่ต่างกันมากนัก
"ข้าจะขายสิ่งที่เรียกว่าปุ๋ยให้ท่านแล้วกันเจ้าค่ะ"
"ปุ๋ย คืออันใด" ฮุ่ยหมิ่นเอ่ยถามอย่างสงสัย
"เป็นอาหารเจ้าค่ะ ผักผลไม้ก็เหมือนคน ต้องการอาหารเช่นกัน"
ซูมี่จึงบอกเรื่องที่ตระกูลของนางมีสูตรลับที่ใช้กับพืชผักในสวน จนมีผลผลิตมากมายอย่างที่เห็น
นางขายน้ำวิเศษให้ฮุ่ยหมิ่นไหใหญ่ไหละสิบตำลึง เพราะเขาต้องการไปใช้เลี้ยงทหารในทองทัพ จะให้โดยไม่คิดเงินเลยก็ยังไงอยู่
"ข้าให้ท่าน" ซูมี่นางยื่นขวดหยกที่บรรจุน้ำในลำธารเพื่อยื้อชีวิตหากเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น
"คือสิ่งใด" ฮุ่ยหม
