พรีมจ้องมองเขาผ่านม่านน้ำตา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ ปากอิ่มสั่นระริก เขาจะมาเข้าใจอะไร เธอไม่ได้กังวลแต่เรื่องยอดหนี้สักหน่อย เธอกลัวหัวใจตัวเอง กลัวว่ามันจะรู้สึกกับเขาไปมากกว่านี้ แค่นี้เธอก็สับสนไปหมดแล้ว เธออยากอยู่ห่างเขา หากการอยากได้ที่ดินคืนจะทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ เธอก็ไม่อยากได้อะไรแล้ว
“พรีมไม่เอา พรีมไม่อยากได้ พอแล้ว…ฮึก ๆ” พรีมสะอื้นไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น น้ำตาพรั่งพรูอาบสองแก้มเนียน
“ชิณณ์ ! ลูกทำอะไรหนูพรีม”
ชิณณ์กำลังจะดึงเธอมากอดปลอบด้วยความสำนึกผิดที่ขึ้นเสียงกับเธอ แต่เขาก็ต้องชะงัก เพราะประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงดุของมารดา เขาหันไปมองมารดาแล้วส่ายหน้า เขาไม่ได้ทำอะไรเธอ เขาแค่เสียงดังนิดเดียวเอง และพอเธอร้องไห้ เขาก็รู้สึกสำนึกผิดแล้ว
แม่พุดซ้อนเดินนำเข้ามาก่อน คุณโชคเดินตามมาติด ๆ แต้มรักกับพุฒที่เพิ่งออกไปได้ครู่เดียวก็เดินตามเข้ามาด้วย ทุกคนมองชิณณ์ด้วยสา
