บรรยากาศบนโต๊ะอาหารกำลังตึงเครียด ปีเตอร์และเซนถูกเฟรย์เชิญให้มาร่วมรับประทานมื้อเที่ยงด้วยกัน แต่ทั้งสองกลับแทบไม่กล้าตักอาหารเข้าปากเลย
ชอว์นกระดกไวน์เข้าปากเป็นระยะ ในขณะที่สายตาเอาแต่จ้องมองมาร์ติน ทว่าเด็กหนุ่มกลับเอาแต่พูดคุยกับเฟรย์ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ พวกเขาสองคนทำราวกับไม่มีคนอื่นร่วมโต๊ะอาหารอยู่ด้วย
"ทำอาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยนะเฟรย์ผมคิดถึงอาหารฝีมือเฟรย์จะแย่ กินมาตั้งหลายปีแต่ก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อ" ชอว์นมองค้อนเจ้าของคำพูดเมื่อครู่อีกครั้ง เรื่องอะไรมาโอ้อวดว่าเคยทานฝีมือเฟรย์มาตั้งหลายปี ในขณะที่ตนเพิ่งจะเคยทานครั้งนี้เป็นครั้งแรก
"ไม่ต้องมาพูดเลย เมื่อก่อนยังชอบบ่นว่ารสชาติอาหารของเฟรย์เค็มไปบ้างหวานไปบ้าง"
"ก็นั่นมันตอนแรกๆ นี่ เดี๋ยวนี้ทำอร่อยทุกอย่างแทบไม่มีที่ติ จริงไหมครับคุณชอว์น" มาร์ตินคลี่ยิ้มน้อยๆ และหันมาถามชอว์นที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงไม่รับแขก
"จะอิ่มกัน
