หญิงสาวใบหน้าขาวซีด ปรือตาตื่น กะพริบตาสู้แสงที่เล็ดลอดผ่านเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา พริกหวานยกมือข้างซ้ายขึ้นในระดับสายตา แล้วมองหลังมือที่ถูกเจาะให้น้ำเกลือ
“ตะ...เตอร์” พริกหวานเอ่ยเรียกพี่ชายฝาแฝดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“เฮ้ย ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้างวะ ปวดหัว ปวดตัว ปวดตรงไหนหรือเปล่า” พัตเตอร์ลุกพรวดจากโซฟา แล้วเข้ามานั่งเก้าอี้ข้างเตียงคนป่วยด้วยความเป็นห่วง เมื่อคืนเขาเข้ามาเพนต์เฮาส์ในเวลาเที่ยงคืน ประจวบเหมาะกับที่คิมหันต์อุ้มพริกหวานออกมาจากห้องพอดีด้วยสภาพที่ไข้ขึ้นสูงสามสิบเก้าองศา แล้วพูดพึมพำแบบไม่รู้สึกตัว
“ขอน้ำหน่อย” พริกหวานพูดออกมาแทบไม่มีเสียง
“โอเค ได้ๆ” พัตเตอร์รีบรินน้ำใส่แก้ว ก่อนจะปรับเตียงให้อยู่ในระดับกึ่งนั่งกึ่งนอน จากนั้นพัตเตอร์ก็หยิบหลอดใส่แก้ว แล้วยื่นแก้วน้ำไปตรงหน้าพริกหวาน
พอเห็นว่าพริกหวานดูดน้ำจนหมดแก้วเหมือนคนกระหายน้ำ พัตเตอร์ก็เอ่ยถา
