ตอนที่ 27
รัก
ริมฝีปากหนาดูดดุนริมฝีปากบางนานอยู่หลายนาที สัมผัสอ่อนนุ่มจากริมฝีปากทำให้เขาแทบไม่อยากจะละออก แต่สุดท้ายก็ต้องจำใจเป็นฝ่ายถอนจูบออกมา เพราะกลัวคนตัวเล็กจะหายใจไม่ออก ถึงอย่างนั้นใบหน้าคมคายก็ห่างจากใบหน้าหวานเพียงแค่เอื้อม สองสายตาสอดประสานมองลึกเข้าไปในนัยน์ตาของกันและกันราวกับกำลังค้นหาคำตอบบางอย่าง
“พูดตอนนี้อาจจะฟังดูไม่น่าเชื่อถือ แต่พี่อยากบอกว่าตอนนี้คนที่แพ้คือพี่ เพราะติดกับรักศัตรูของตัวเอง” มือหนายกขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนอยู่บนเรือนแก้มใสๆ ออกอย่างเบามือ
ยาหยีปัดมือหนาออก ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อดึงสติกลับคืนมาได้
“คุณจะมาไม้ไหนอีก”
“พี่ไม่โกรธหรอกนะถ้าหยีจะไม่เชื่อพี่ ถือซะว่ามันเป็นกรรมที่พี่ทำไว้กับลูกเมียแล้วกัน”
“ทำแบบนี้คุณคงจะแก้แค้นให้คนที่คุณรักไม่สำเร็จ ไม่ต้องมาหลอกฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรอกค่ะ”
“พี่ยอมรับว่าพี่รักแคลร์มาก แต่วันที
