ตอนที่ 29
ปกป้อง?
“ถ้ามึงอยากตายกูก็จะสนองให้”
“กรี๊ด! ป๊ะป๋าอย่านะคะ” ยาหยีกางมือยืนขวางไม่ให้พยัคฆ์ผู้เป็นพ่อลั่นไกใส่ลูเซียโน่ที่นอนกองอยู่กับพื้น
“สิ่งที่มันได้รับ ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของที่ลูกเจอเลยนะ แล้วจะไปปกป้องมันทำไม”
“นะ...หนูไม่ได้ปกป้องเขา นะ..หนูแค่ไม่อยากให้ป๊ะป๋าฆ่าคน อย่าให้มือเราต้องเปื้อนเลือดคนพวกนี้เลยนะคะ ต่อให้เขาตายไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นอยู่ดี"
“กลับบ้านเรากันเถอะ ป๋ามารับหนูกับหลานแล้ว” พยัคฆ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น สายตาห่วงใยที่มองมาทำให้ยาหยีกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
ร่างบางประคองท้องโตค่อยๆ นั่งลงกับพื้น มือเรียวพยายามแกะมือหนาที่กอดรัดข้อเท้าเธอเอาไว้ออกอย่างใจเย็น
“อย่าไป”
“ที่ฉันไม่ให้ป๋ายิงคุณ ไม่ใช่เพราะฉันเป็นห่วงคุณหรอกนะ อย่าสำคัญตัวเองผิดไป แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว”
“อยู่เป็นครอบครัวเดียวกันเถอะนะ”
“ครอบครัวที่แท้จริงของฉันมารับฉันกลับบ้านแล้วต่า
