“น้องเอิงนี่น่ารักดีนะไทด์ ไทด์ไม่คิดชอบน้องเอิงจริงๆ บ้างเหรอ” จู่ๆ รินรดาก็ถามศตายุขึ้นมา
“โธ่ พี่หนูดีครับ... อย่าถามด้วยคำถามนี้เลยครับ สิ่งสุดท้ายในโลกที่ผมคิดจะทำเลยนะนั่น” เมื่ออยู่กันสองคน ศตายุก็บอกความในใจอย่างไม่ปิดบัง “ถ้าไม่ติดว่าแกล้งคบกัน แล้วชีวิตมันราบรื่น ไร้เรื่องกวนใจหลายเรื่อง ผมเลิกไปนานแล้วครับ ไม่มากอดคอกัน ทั้งที่อยากกัดกันแทบตายแบบนี้หรอกครับ”
“เฮ้อ พวกเธอสองคนนี่ พูดเหมือนกันไม่มีผิดเลยนะ เกลียดกันมากอย่างนี้ ตอนตกหลุมรักกัน จะทำหน้ายังไงน้อ”
“ไม่มีวันนั้นหรอกครับพี่หนูดี เปลี่ยนเรื่องเถอะครับ แค่คิดเล่นๆ ก็เครียดจนเส้นเลือดในสมองจะแตก อย่าล้อเลยครับ” ศตายุส่ายหน้าหวาดเสียวกับการคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นตามที่รินรดาแซว จนไม่อยากจะพูดถึง วันนั้นคงมาไม่ถึง แน่ล่ะ เมื่อเขาและหล่อนต่างเป็นฝันร้ายของกันและกัน เขากับหล่อนก็ไม่ต่างจากรอวันเวลาเหมาะสมที่จะได้เลิกกันเท
