“ตายซะเถอะแก”
อิงกมลเปิดประตูห้องที่ถูกเคาะรบกวน พร้อมกับเงื้อมไม้เทนนิสเตรียมฟาดเขา ศตายุเห็นเข้าถึงกับหายง่วงถอยหลบฉากแทบไม่ทัน... อิงกมลก็ไว คว้าไม้ฟาดอีกรอบคราวนี้ไม่พลาดเป้า โดนไหล่เขาเต็มๆ จนต้องร้องลั่นด้วยความเจ็บ
“โอ๊ยนี่เธอ หยุดตีนะ”
“ไม่หยุด ออกไปจากหน้าห้องฉัน ไม่ต้องมาเสนอหน้าก่อกวนอีก เมาแล้วจะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงสาวทั้งด่าทั้งทุบตีเขาด้วยความเคืองโกรธ
“พอเลย พอเลย จะฆ่ากันหรือไง” ศตายุเอื้อมมือมาจับมือเล็กที่คว้าไม้เทนนิสไว้มั่น เพราะถ้าไม่จับไว้ มันก็คงฟาดบนตัวเขาตุบตับๆ ต่อไปแน่นอน
“ปล่อยนะ ปล่อย” อิงกมลดิ้นหนี เพราะการที่เขาจับแขนไพล่หลังล็อคตัวหล่อนไว้ เพื่อไม่ให้ทำร้ายเขา ก็ไม่ต่างจากโอบกอดหล่อนกลายๆ เป็นตอนทำงานหน้ากล้องหล่อนก็จะไม่คิดอะไร แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ใช่ ดังนั้นการใกล้ชิดกันกับนายหน้าหนวดจอมหน้าด้านที่มาขอนอนด้วยอย่างน่ารังเกียจ เป็นสิ่งที่ไม
