“ถ้างั้นจะรอช้าอยู่ทำไม… เพราะตอนนี้สามีข้ากับหัวหน้าของพวกเจ้าก็ไม่อยู่… ”
จริงอย่างที่ซูฉีกล่าว…
เมื่อตอนก่อนจะค่ำ…
นางได้ออกอุบายให้ซีห่าวช่วยพาลู่ซือสามีของนางออกไปนั่งห้างล่าสัตว์ในป่า
เพราะว่าฮูหยินอยากหาโอกาสระเริงสวาทกับชายฉกรรจ์ทั้งสามคนที่หลิงเอ๋อได้บรรยายสรรพคุณให้ฟังว่าแต่ละคนนั้นมีของดีของเด็ดทำเอาหลงใหลติดใจ
ได้ยินที่ฮูหยินกล่าวทอดสะพานเปิดทางให้ ลี่ถังก็ขยับเข้าจู่โจมนางอย่างไม่เกรงใจ
ในเวลาต่อมา
ขณะที่ฮูหยินแอบเข้ามาที่กระโจมของหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสาม หลิงเอ๋อที่ถูกกำชับให้คอยอยู่ที่กระโจมของนางเพื่อดูต้นทาง ก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ในอารมณ์ขึ้นมาอย่างประหลาด
เมื่อรู้ว่าตอนนี้ฮูหยินของตนคงกำลังสนุกอย่างสุดเหวี่ยงกับคนของสำนักคุ้มภัย
หลิงเอ๋อพยายามหยุดคิดถึงราวเหล่านั้น…
ทว่าสุดท้ายก็หักห้ามใจเอาไว้ไม่ไหว ด้วยความอยากรู้อย่างเห็นเร่งเร้าให้นางตัดสินใจย่องมาแอบดูให้เห็นด้วย
