ศศิภัทรรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว น้ำตาแห่งความเสียใจไหลอาบแก้มเพราะไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายที่เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยสักนิด แต่หญิงสาวจะจมอยู่กับความเสียใจนี้ไม่ได้เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงาน
เธอจะต้องหาทางติดต่อกับคุณอนันต์และอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เขาเข้าใจเพราะไม่เช่นนั้นทุกอย่างที่ลำบากมันก็คงจะสูญเปล่า
หญิงสาวลุกขึ้นเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกายก่อนจะแต่งตัวออกมาจากห้องความกลัวและความโกรธยังเต็มอยู่ในอกเมื่อเห็นว่าตอนนี้เจโรมนั่งอยู่ในห้องรับแขกและมองแท็ปเล็ตในมือด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยสักนิด
“ผมนึกว่าคุณจะตื่นเที่ยงเสียอีก”
“ฉันจะตื่นตอนไหนมันก็เรื่องของฉัน ในเมื่อคุณทำร้ายฉันแล้วก็ควรจะปล่อยฉันได้แล้วนะ”
“ผมก็บอกแล้วว่าจะปล่อยหลังงานแต่งงานทำไมคุณถึงพูดไม่รู้เรื่องนะ ตื่นมาก็ดีแล้วผมหิวข้าว”
“หิวก็กินสิจะรอทำไมท้องไม่ได้ต
