แล้วก็ถึงวันที่ศศิภัทรจะได้กลับกรุงเทพตามที่เจโรมสัญญาไว้ หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยก่อนจะลากมันออกมายังห้องรับแขก แล้วเดินไปหาน้ามาลีที่หลังบ้าน
“น้าดีใจด้วยที่จะได้กลับบ้าน แล้วมาเที่ยวที่นี่อีกนะหนูซีซี”
“ค่ะน้ามาลี ถ้าหนูจะมาที่นี่หนูจะโทรบอกน้าก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลหนูอย่างดี”
“ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ”
เมื่อบอกแล้วน้ามาลีแล้วเธอก็กลับเข้ามานั่งรอเจโรมที่ห้องรับแขก ไม่นานนักชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องและถือแค่กระเป๋าเอกสารมาเพียงใบเดียว
“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะซีซี” เจโรมถามเพราะเขาไม่อยากให้เธอไปจากที่นี่เลย
“ก็อยากเปลี่ยนใจนะคะ แต่ซีซีต้องกลับไปทำงานค่ะ”
ตลอดเวลาที่อยู่บนเรือไม่มีการพูดคุยกันเลยสักนิด ศศิภัทรเหม่อมองไปยังทะเลเบื้องหน้าและอดใจหายไม่ได้ที่จะต้องจากที่นี่ไป ส่วนเจโรมก็มีสมาธิอยู่กับการขับเรือทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องใช้สมาธิมากเท่าไหร่ แต่เขาก็พยายามทำตัวให้เป็
