"อาร์ธี้จะมีน้องแล้วนะ ไนท์จะเป็นแม่ที่ดีได้ใช่ไหม ต้องได้สิ ไนท์ต้องทำได้ อาร์ธี้ต้องเป็นกำลังใจให้ไนท์ด้วยนะ"
"ยูมิเหมือนเห็นตัวเองในอดีตเลยพี่เดย์ ตอนนั้นเวลาที่ยูมิคิดถึงพี่เดย์ ยูมิก็นั่งเก้าอี้ตัวนี้กอดตุ๊กตาที่พี่เดย์ซื้อให้ แต่ต่างกันตรงที่....." ยูมิยืนมองลูกสาวที่นั่งกอดตุ๊กตาอยู่ในสวนสาธารณะแถวบ้านทิพวรรณ บนเก้าอี้ตัวเดิมที่เคยนั่งกอดตุ๊กตาซิมป์สันส์ตอนที่เธอมีปัญหากับเดย์และได้ตัดสินใจมาเรียนต่อที่นี่เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้ามองคนเป็นสามีเมื่อพูดถึงเรื่องที่ทิพวรรณบอกกล่าวก่อนที่จะมาถึงที่นี่
"ไนท์เข้มแข็งเหมือนยูมิ พี่เชื่อว่าลูกต้องผ่านมันไปได้ เราเข้าไปหาลูกกันเถอะ" เดย์สบตากับดวงตาคู่งามแล้วโอบกอดไหล่มนของภรรยาเดินเข้าไปหาลูกสาวที่เขาสุดจะคิดถึง หนึ่งเดือนเต็มที่เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะความเป็นห่วงลูกสาวเพียงคนเดียวที่เขาเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมมาแต่อ้อ
