"ไนท์ติดต่อมึงมาบ้างไหมวะ" อธินัดเจอเวกัสที่สวนสาธารณะใกล้บ้านทิพวรรณ
"ไนท์ยังไม่ติดต่อกลับมาอีกเหรอวะ นี่ก็นานมากแล้วนะเว้ย" เวกัสแสร้งถาม
"ไม่เลย ไนท์เหมือนคนหายสาบสูญ ไม่มีร่องรอยการหายตัว ไนท์คงเกลียดกูมาก ถึงหนีหายไปจากชีวิตกูแบบนี้"
"ไนท์ไม่ได้เกลียดมึงหรอก คงแค่โกรธ แค่เสียใจ ถ้าทำใจได้เดี๋ยวก็กลับมา"
"เจ็ดเดือนแล้วนะเว้ย ไนท์หนีกูไปเจ็ดเดือนแล้ว"
"ถ้าไนท์ยอมให้อภัยมึง มึงจะทำให้ไนท์เสียใจอีกไหมวะ" เวกัสถามเพื่อความแน่ใจว่าอธิจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก
"กูจะไม่ทำร้ายความรู้สึกของไนท์อีก กูรักไนท์ ไม่มีไนท์ชีวิตนี้กูคงไม่พบคำว่าความสุข ไนท์เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของกู ความคิดถึงแม่งโคตรทรมานเลยว่ะ"
"นี่ละน่าตอนมีไม่เห็นค่า พอหายไปถึงจะรู้ซึ้ง"
"กูไม่เคยคิดเลยแค่คำว่าสนุก จะทำให้กูทุกข์ได้ขนาดนี้"
"เอาน่า เดี๋ยวกูช่วยมึงอีกแรง" เวกัสตวัดแขนกอดคอเพื่อนรัก
"แล้วมึงเป็นไงบ้างวะ ท
