อธิค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนของไนท์กับลูกเข้ามา โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อคทำให้เขาได้เห็นภาพที่สุดแสนจะน่ารักของสองแม่ลูกที่นอนกอดกันหลับบนเตียง ช่างเป็นภาพที่งดงามที่สุดสำหรับเขาจริงๆ
อธิหย่อนตัวลงนั่งข้างไนท์ ร่างเล็กที่เขาคิดถึงมาตลอดสามปี สามปีของความทรมานทั้งกายและใจ สามปีที่ต้องนอนหนาวบนเตียงกว้างเพียงลำพัง บทลงโทษจากความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว แต่ทำให้เขาต้องทนทุกข์อย่างยาวนาน แต่บัดนี้เหมือนเขาได้ยกภูเขาออกจากอก คนที่เขาเฝ้าคิดถึงมาอยู่ตรงหน้าแล้ว แล้วที่สุดแสนจะมหัศจรรย์คือวันนี้เขาได้รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชีวิต ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันทั้งดีใจ ทั้งเป็นสุขใจ แต่ก็อกนึกโทษตัวเองไม่ได้ เพราะความไม่รู้จักพอทำให้เขาไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกน้อยกับภรรยา
ร่างสูงค่อยๆ ล้มตัวลงนอนขนาบข้างซ้อนหลังร่างเล็ก เขาขยับตัวเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน
"
