"ไปเที่ยวมาสนุกไหมลูก" นนทวรรณพาชีวาเข้ามานั่งในห้องนั่งเล่น เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนหลังจากที่โฬมกับชีวากลับจากพักผ่อนที่พัทยา
"สนุกสิครับ"
"แม่ถามชีวา ไม่ได้ถามโฬมซะหน่อย" นนทวรรณแสร้งว่า ทำเอาธนกรกับชีวายิ้มขำกับสีหน้าของโฬมที่ทำเหมือนว่าเขาเป็นลูกชายที่ถูกลืม
"ใช่สิผมมันเป็นลูกที่พ่อกับแม่เก็บมาเลี้ยง ตอนนี้พ่อกับแม่ได้เจอลูกสาวที่พลัดพรากแล้วนี่ ผมก็คงเป็นได้แค่ลูกที่ถูกลืม" โฬมแสร้งทำเป็นน้อยอกน้อยใจ
"แมวน้อยของชีวาจะร้องไห้เสียแล้ว" ธนกรแซวลูกชายตัวเอง
"หัวก็ไม่ล้านสักหน่อยทำมาเป็นน้อยใจ แล้วนี้อะไรเข้าสิงให้ทำผมสีนี้" นนทวรรณว่าก่อนจะเอ่ยถามเรื่องสีผมของลูกชาย
"มันเป็นแฟชั่น แม่ไม่เข้าใจ แล้วคนหล่อๆ อย่างผมจะทำอะไรก็ได้ครับ เพราะยังไงก็หล่อ"
"โอ้ยย ทำไมลูกชายฉันถึงได้หลงตัวเองขนาดนี้ ชีวาเปลี่ยนใจยังทันนะลูก" นนทวรรณหมั่นไส้ในความมั่นหน้าของลูกชาย
"ไม่ทันแล้วครับ เพราะผ
