"อาร์ธี้ อาร์ธี้หายไปไหน" ร่างเล็กล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือเล็กควานหาตุ๊กตากระต่ายหูยาวสีขาวตัวโปรดเพื่อเอามากอดแนบอกเหมือนดั่งเช่นทุกคืน แต่บัดนี้มันได้อันตธานหายไปแล้ว
ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบเตียง ใต้เตียง ก่อนที่สายตาคู่สวยจะปะทะกับร่างสูงที่ยืนอยู่ริมระเบียงห้องนอนของเธอ
"อาร์ธี้! พี่อธิจะทำอะไรอาร์ธี้ เอาอาร์ธี้ของไนท์คืนมานะ" ไนท์เข้าไปหมายจะแย่งตุ๊กตาของเธอคืน แต่เขาก็เหวี่ยงหลบแล้วจับชูขึ้นเหนือศีรษะยื่นออกไปนอกระเบียง
"ถ้าเจ้านี่หล่นลงไป" อธิหันมามองใบหน้าหวานด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แต่สำหรับเธอมันคือสายตาของฆาตกร เขากำลังจะฆ่าอาร์ธี้ของเธอ
"พี่อธิอย่าทำอาร์ธี้นะ แกล้งไนท์คนเดียวไม่พอหรือไงทำไมต้องแกล้งอาร์ธี้ด้วย" เด็กสาวเอ่ยว่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือกลัวว่าเขาจะปล่อยอาร์ธี้ของเธอลงไป ก็นี่มันชั้นที่สามสิบเก้าเลยนะ
"พี่แกล้งอะไรไนท์ หืม?" เขายังคงถามเธอด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกปนยียว
