"อยู่กับย่าทิพย์ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมารังแกไนท์ได้อีก ถ้าใครมารังแกไนท์ของย่า ย่าทิพย์นี่แหละจะฟาดด้วยไม้เรียวไม่ยั้งเลย" ทิพวรรณเอ่ยปลอบใจพลางลูบศีรษะมนของไนท์อย่างอ่อนโยน
"ค่ะย่าทิพย์...อึก" ไนท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดซบที่ตักอบอุ่นของทิพวรรณ
"เดินทางมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนก่อนนะลูก ก็อยู่ห้องที่ยูมิเคยอยู่ ตั้งแต่ยูมิเรียนจบก็นานๆ จะมาพักสักที ถ้ามาประชุมที่นี่นั่นแหละถึงจะได้มาพัก พักผ่อนให้สบายอกสบายใจแล้วเราค่อยมาคุยกันว่าจะเอายังไงต่อไป พูดแล้วก็คิดถึงอดีต ตอนยูมิมาอยู่ด้วยย่าหายเหงาไปเยอะ มี้ของเราพูดเก่ง พูดจนย่าหายเหงา ตอนนี้ไนท์มาอยู่ด้วยย่าจะได้คลายเหงา อยู่กับคนแก่ก็จะต้องฟังแต่เรื่องเก่าๆ ไนท์จะเบื่อย่าไหมเนี่ย"
"ไม่เบื่อหรอกค่ะ ดีซ่ะอีกที่ได้ฟังย่าทิพย์เล่าเรื่องของป๊ากับมี้"
"ตอนนั้นป๊าเรายังโดนย่าฟาดด้วยไม้เรียวไปตั้งหลายที อย่างอธิก็ต้องโดนจะได้เข็ดหลาบ ไนท์ไปพักเถอะลูก"
"
