"จะไปไหน" พรพระพายพูดเมื่ออธิตั้งท่าจะลุกจากเตียง
"อธิจะกลับไปรอไนท์ที่ห้อง เดี๋ยวไนท์ก็กลับมา" อธิบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงไม่ต่างจากร่างกายของเขา
"ยังมีน่ามาคิดอีกเหรอว่าไนท์จะกลับมา ป่านนี้ไม่รู้ไประหกระเหินอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ทุกอย่างเป็นเพราะอธิคนเดียว อธิทำให้ไนท์หนีไป รออยู่ที่นี่จนกว่าป๊ากับมี้ของไนท์จะมา แล้วเตรียมคำตอบไว้ด้วยล่ะ" พรพระพายเอ่ยต่อว่าลูกชายทั้งน้ำตา
"อธิขอโทษครับแม่พาย"
"หยุดพูดคำนี้ได้แล้ว จะให้แม่พายบอกอีกสักกี่ครั้งว่ามันไม่มีประโยชน์แล้ว"
"พายใจเย็นๆ ลูกคงสำนึกผิดแล้ว"
"สำนึกผิดเอาในตอนที่สายนี่น่ะเหรอคะพี่แทน ตอนนี้ไนท์จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้"
"พายกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนนะ"
"พี่แทนคิดว่าพายจะหลับตาลงอีกงั้นเหรอคะ"
"ไม่หลับก็นอนพักเฉยๆ ก็ได้รอเดย์กับยูมิที่ห้อง ปล่อยให้อธิได้ทบทวนการกระทำของตัวเอง พายไปพักนะพี่ขอ"
"ก็ได้ค่ะ" พรพระพายยอมรับฟังคนเป็น
