คนตัวเล็กนั่งกอดอกใบหน้าขึงตึงมองคนตัวสูงที่เดินออกจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวของเธอพันรอบเอวสอบไว้หมิ่นเหม่อย่างไม่สะทกสะท้าน จนคนมองรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที
"มีชุดให้ใส่ไหม" เวกัสถามหน้าตาเฉย
"ก็ชุดที่พี่เวกัสใส่มาไง ใส่แล้วก็กลับไปเลยด้วย" จินนี่บอกอย่างกระเง้ากระงอด
"เปียกหมด หาชุดให้ใส่หน่อย พี่เริ่มมึนๆ หัวแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีไข้"
"พี่เวกัสก็กลับไปนอนบ้านตัวเองสิ จินไม่เชื่อหรอก พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย ก่อนอาบน้ำยังทำหน้าระรื่นอยู่เลย ไม่ต้องมาทำเป็นสำออยตอนนี้ จินไม่เชื่อพี่เวกัสแล้ว ผู้ชายอะไรมารยาเก่งยิ่งกว่าผู้หญิง เล่นละครก็เก่ง ห้องจินไม่ใช่โรงพยาบาลนะ แล้วจินก็ไม่ใช่พยาบาลด้วยที่จู่ๆ ก็มาให้ทำแผล แล้วก็ไม่ใช่โรงแรมด้วยที่จู่ๆ จะมานอนค้างอ้างแรม แล้วที่สำคัญพี่เวกัสเป็นผู้ชายจะมานอนกับจินได้ยังไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ถ้าคนอื่นรู้เข้าจินจะเสียหาย กลับไปนอน
