คุณัญญาหันไปมองคณินกับภารดีแล้วก็ต้องสูดลมหายใจเข้าปอด แม้จะยังไม่แน่ใจว่าทั้งสองท่านมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้ถึงขั้นไหน แต่ถึงอย่างไรเธอก็รับเงินของพวกเขามาแล้ว อย่างไรเสียก็คงต้องปล่อยให้คืนนี้ผ่านไปอย่างราบรื่นเสียก่อน เอาไว้พรุ่งนี้เธอค่อยจัดการกับคนโกหกอีกทีก็คงจะไม่สายเกินไป
“ก็ได้ แต่อย่านึกนะว่าพี่จะให้อภัยเธอง่ายๆ จำเอาไว้เลยว่าพรุ่งนี้เรายังมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกมาก”
ได้ยินอย่างนั้นคีตกาลก็ยิ้มหน้าบาน ก่อนจะเข้าไปยืนข้างเธอแล้วนำมือเธอมาจับที่ต้นแขนของเขาไว้
“ยอมทุกอย่างเลยครับทูนหัว แต่ตอนนี้ไปแต่งงานกันก่อนนะ แขกรออยู่ข้างในเกือบจะพันคนแล้ว”
“อะไรนะ! นี่ทำไมเชิญแขกมากมายแบบนี้ล่ะ”
“ก็พ่อเค้าเป็นคนใหญ่คนโตนี่นา เอาน่า อีกหน่อยเธอก็ชินเอง ตอนนี้ไปถ่ายรูปครอบครัวกันก่อนนะ อ้อ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมชื่อโน้ตนะครับ ผมจะเป็นลูกเขยของคุณพ่อคุณแม่นับตั้งแต่วันนี้ไปครับ”
คีตกาล
