คงเป็นเพราะเขากำลังกลัว...
กลัวว่าหากละสายตาจากเธอไป สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้จะกลายเป็นแค่ความฝันที่เขาได้แต่หวังให้มันเป็นจริงตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา
กระทั่งแน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน เขาก็หันไปหยิบรีโมตมาปิดทีวี เพราะไม่อยากให้เสียงปืนที่ยิงกันสนั่นจอต้องรบกวนการนอนของเธอ หลังจากนอนมองเธออยู่นานเขาก็ค่อยๆ ผล็อยหลับไปโดยที่ยังกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่งนั้นอยู่ตลอดทั้งคืน
เช้าวันใหม่
คีตกาลลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนสาย แต่สิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ไม่ใช่ร่างนุ่มนิ่มของคนที่เขาได้กกกอดทั้งคืน แต่เป็นหมอนข้างใบหนึ่งเท่านั้น
ชายหนุ่มลุกขึ้นมานั่งแล้วมองไปรอบห้อง ก่อนจะยิ้มออกมาได้เมื่อเห็นว่าเธอยืนอยู่ในโซนของห้องครัวเล็กๆ นั้นและกำลังหุงข้าวอยู่ เขาจึงค่อยๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าไปหาก่อนจะโอบเธอจากด้านหลัง
“อุ๊ย! ตกใจหมดเลย ตื่นนานแล้วเหรอจ๊ะ”
“เพิ่งตื่น นึกว่าแฟนหายไปไหนที่แท้ก็มาแอบหุงข้
