“พี่จะใจเย็นครับและจะไม่เดินจากเค้าไปไหนอีก ขอแค่เค้ายังมีใจให้พี่เหมือนที่พี่เองก็ยังคิดถึงเค้ามาตลอดก็พอ”
“ขอบคุณค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ”
“ให้พี่ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้พี่แตงคงใกล้เลิกงานแล้ว พี่รีบไปหาเธอดีกว่าค่ะ อ้อ ลืมบอกไปว่าพี่แตงเค้าเป็นไข้หวัดนะคะ อย่าลืมใส่แมสก์ไปล่ะเดี๋ยวจะติดหวัดเอา”
“แค่ไข้หวัดเอง พี่ไม่กลัวหรอกครับ ดีซะอีกถ้าพี่ติดหวัดจากเค้า เค้าจะได้หายไง ตอนนี้พี่เรียนจบแล้วไม่ต้องมาเรียนอีก พร้อมป่วยแทนเค้าได้ตลอดเวลาเลยล่ะ ขอแค่เค้าหายป่วยก็พอ”
ได้ยินอย่างนั้นคณานางค์ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
“ไม่นึกเลยนะคะว่าพี่โน้ตจะรักพี่สาวของหนูมากขนาดนี้ หนูเอาใจช่วยนะคะขอให้พี่แตงเค้าใจอ่อนยอมเป็นแฟนของพี่ซะที”
“ก็หวังให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
“สู้ๆ นะคะว่าที่พี่เขย”
เธอยื่นมือไปจับมือให้กำลังใจเขา แต่เมธาวินกลับเดินออกมาเห็นเข้าพอดี และนั่นก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บปว
