“คุณแม่...ไม่ว่างอีกแล้วเหรอคะ” เห็นใบหน้าเศร้าหมองของเด็กหญิงตัวน้อยคุณัญญาก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะมารดาของเธอไม่เคยมาเยี่ยมเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่เธอเข้ามารับการรักษาด้วยอาการไข้หวัดใหญ่
“คุณแม่ท่านต้องทำงานเพื่อหาเงินมาส่งหนูเรียน หนูอย่าน้อยใจท่านไปเลยนะคะ ไปค่ะ กลับบ้านกันนะคะ พี่แตงเชื่อว่าเดี๋ยวพอหนูถึงบ้านแล้ว ท่านจะต้องเตรียมของโปรดของหนูไว้รอแน่เลยค่ะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ”
“ทำไม...คิดแบบนั้นล่ะคะ”
“เพราะคุณแม่ไม่เคยรู้ว่าหนูชอบกินอะไรไงคะ เพราะฉะนั้น...ไม่มีหรอกค่ะ ของโปรดที่ท่านจะเตรียมไว้รอ แต่ก็ช่างเถอะค่ะ หนูชินแล้ว ไปเถอะค่ะ” เด็กหญิงเดินหน้าเศร้าออกไปด้านนอกโดยมีคุณัญญาเดินเคียงกันไปด้วยความรู้สึกเห็นใจ และเธอก็บอกตัวเองเสมอว่าจะไม่ทำให้ลูกต้องเจ็บปวดอย่างเด็กคนนี้เด็ดขาด
หลังจากส่งคนไข้ขึ้นรถคันหรูที่มารอรับไปแล้ว คุณัญญาก็กำลังจะกลับเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้งแต่ก็มีผู้ชายต
