ค่ำคืนนี้ดุจแพรและพรพราวอาศัยชายคาคฤหาสน์หลังใหญ่เป็นที่พักพิง ทีแรกหญิงสาวปฏิเสธเพราะเกรงใจธนินท์ ทว่าพาขวัญกลับดื้อดึง อยากให้เธอและเจ้าตัวน้อยอยู่เป็นเพื่อนต่อ แถมลูกสาวเองก็ดูเหมือนจะชอบที่นี่ พรพราวสดชื่นขึ้นเมื่ออยู่ท่ามกลางธรรมชาติและหมู่มวลดอกไม้ สายลมอุ่นอ่อนทำให้เจ้าตัวเล็กเคลิบเคลิ้มจนวิ่งเล่นอยู่ในสวนเกือบสองชั่วโมง
หลังส่งลูกสาวเข้านอนเสร็จ ร่างบางในชุดนอนก็พยายามข่มตาหลับแต่ไม่สำเร็จเสียที เธอจึงก้าวลงมาข้างล่างคิดว่านมอุ่นร้อนคงช่วยให้ตัวเองฝันดี
บรรยากาศรอบกายเงียบสนิท บ่งบอกว่าเวลานี้ทุกคนเข้าสู่ห้วงนิทราไปนานแล้ว เท้าน้อยสองข้างย่องแผ่วเบาเพราะกลัวรบกวนผู้ร่วมอาศัยคนอื่น มือนุ่มเปิดตู้เย็นหยิบนมสดเทลงในแก้ว เธอยืนแนบเคาน์เตอร์หินอ่อนจากนั้นก็เฝ้ารอไมโครเวฟอุ่นเรียบร้อย
"นอนไม่หลับเหรอ" แต่แล้วนมในแก้วยังไม่ทันเสร็จ เสียงทุ้มของใครบางคนก็ผลักให้เธอหันไปมองทางเขา นัยน์ตา
