สองสามีภรรยาทั้งนิตินัย และพฤตินัยหมาดๆ มองหน้ากัน ต่างคนต่างไม่มีอะไรจะพูดเมื่อมานั่งรถคันเดียวกัน... ตอนแรกรามิลตั้งใจว่าจะให้คนไปส่งหล่อนกลับบ้าน แต่เขาก็เปลี่ยนใจเป็นคนไปส่งหล่อนกลับบ้านเอง งานที่เหลือให้คนอื่นทำต่อ เพราะว่าเขาก้าวก่ายหน้าที่คนอื่นมาแล้ว ที่คนอื่นปล่อยให้เขาไปร่วมงานด้วย เพราะเขาคิดอะไรได้มากกว่า และมองตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันการณ์ จึงคอยตามสอบสวนและจับผิดมาเสมอ แต่เขาก็รู้ตัวว่าจะทำตลอดไปไม่ได้ เพราะนอกจากจะเป็นการก้าวก่ายงานจนคนอื่นทำงานไม่สะดวกจนถึงขั้นไม่ได้ทำแล้ว อาจจะโดนหมั่นใส้เอาได้ และอาจจะมีคนครหาได้ว่าเขามาวุ่นด้วยการใช้อำนาจของชีคเบนจามีนจนท่านเสียหาย จึงออกมาไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวบ้าง... จนกว่าฝ่ายนั้นจะขอให้เข้าไปช่วย...
“พี่รามิล/ลูกตาล” ดูเหมือนว่าทั้งสองจะใจตรงกันที่เรียกอีกฝ่ายไม่ปล่อยให้ภายในรถเงียบไป...
“เอ่อ ลูกตาลเรียกพี่ทำไมเหรอ” รามิลหันไปถามอย
