“อะไรกันพี่รามิล แค่ลูกตาลจะเข้ามาคุยด้วยใกล้ๆ แค่นี้ ทำเป็นตกใจ” หญิงสาวโวยวายเพราะตกใจที่เขาทักซะเสียขวัญจนทำอะไรไม่ถูก
นั่นสิ รามิลคิดเหมือนกัน ทำไมเขาจะต้องตกใจด้วย เพราะหญิงสาวก็ทำกับเขาเช่นนี้บ่อยๆ แต่ครั้งนี้มันดูเหมือนมีอำนาจกับเขามากๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก เพราะเช่นนั้นเลยทำให้ตกใจ
“เอ่อ พี่ขอโทษ พี่ตาลายนึกว่าลูกตาลเซจะล้ม”
รามิลแก้ตัวน้ำขุ่นๆ และก้มลงหยิบหนังสือมาเก็บหัวเตียง เพื่อรอดูว่าหล่อนมีอะไรจะพูดเขาและอีกอย่างจะได้คอยกันหล่อนไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้นัก
“พี่รามิล ไม่สบายหรือเปล่าคะ” หญิงสาวขยับเข้ามาซบร่างของคนที่นั่งกึ่งเอนพิงหัวเตียงอยู่... รามิลเกร็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่นี่ ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”
“พี่รามิลบอกว่าตาลายนี่คะ” หญิงสาวยืนมือเล็กนิ่มมาแตะหน้าผากเขา อุณหภูมิร่างกายร้อนนิดๆ ดูเหมือนจะเป็นไข้อ่อนๆ แต่เขายืนยันว่าสบายดี หล่อนจึงไม่เถียงเจ้าของร่างกาย
“ลูกตาล ไม่ง
