“คุณคะ... ทำไมรามิลทำหน้าอย่างนั้น หรือว่าเสียใจที่จะได้เลิกกับลูกตาล” ชีคคาตามตะวันถามสามีหลังจากที่รามิลเดินออกไป แม้ว่าปรกติเขาจะไม่ค่อยแสดงสีหน้าแตกต่างจากหน้าขรึมๆ ของเขา แต่วันนี้หน้าเขาดูเครียดจนดูน่าเอะใจเลยทีเดียว
“ไม่รู้สิตามตะวัน... แต่ผมคิดว่าน่าจะไม่หรอกนะ... อาจจะอยากร้องไชโยแต่เกรงใจเรามากกว่า”
“บ้าคุณนี่พูดอย่างกับว่าลูกสาวเราไม่น่าแต่งงานด้วยเลย”
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แม้ว่าจะเคยเห็นสองคนนั้นแอบมองกันด้วยสายตาที่ดูเหมือนคิดอะไรกัน แต่สุดท้ายระหว่างสองคนก็ไม่ได้คืบหน้าอะไร แล้วมาถึงทางแตกหักก็คงแปลว่าไม่ได้คิดอะไรกัน... คุณว่าไหมล่ะ... ดังนั้นถ้าสองคนนั่นไม่รักกันก็แยกกันดีแล้ว... อนาคตรามิลจะได้เลือกคนที่ต้องการ ลูกตาลเองก็จะได้ไปมีอนาคตที่ดี”
“แต่ฉันเสียดายจังเลยค่ะ อยากให้สองคนนั้นรักกันจังเลย”
“คุณคิดว่าผมไม่เสียดายหรือไง... ผมก็เสียดายพอๆ กับคุณ แต่ว่ามันเป็
