ภัทรวนันต์จึงไม่ได้คิดอะไรและไม่ทันได้สังเกตแววตาโลมเลียหื่นกระหายของอีกฝ่าย
“พัดคงรบกวนไม่นานหรอกค่ะพ่อเลี้ยง” ภัทรวนันต์คิดว่าเธอหายดีก็จะไป ไร่สุริยนต์อยู่ติดกับไร่บารมีเพียงแค่ปลายจมูก เธอกลัวคุณธรรมจะรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่แล้วจะตามมาทำร้ายเธออีก ชายฉกรรจ์พวกนั้นสงสารเธอเลยจะรายงานผู้ว่าจ้างว่าได้ฝังศพเธอไปแล้วท้ายไร่ เขาคงไม่ใจดำถึงขนาดขุดศพเธอขึ้นมาหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่และอาจยิ่งไม่ปลอดภัย
“รบกงรบกวนอะไรกัน ฉันรักและเอ็นดูหนูเหมือนลูกหลานคนหนึ่ง แล้วทำไมหนูถึงได้มานอนสลบอยู่ทางเข้าไร่ฉันล่ะ” สุริยนต์เอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
“เอ่อ... คือว่าพัด” ภัทรวนันต์อึกอักอ้ำอึ้งจนสุริยนต์จำต้องเลิกคาดคั้น
“ไม่เป็นไร ไม่พอใจที่จะเล่าก็ไม่เป็นไร พักให้หายดีเสียก่อน ตอนนี้ฉันยังไม่อนุญาตให้เธอออกไปจากที่นี่หรอกนะ เพราะร่างกายไม่แข็งแรง อ้อ... จะให้ฉันแจ้งไปที่ไ
