ก่อนจะเข้าไปกระชากร่างหมาในอ้อมแขนของเด็กสาวออกมา
“เจ้ารักษ์ พี่คุณอย่าทำมัน ฮือๆๆๆ ช่วยมันด้วย อย่าให้มันตายนะคะ สงสารมันเถอะ” ภัทรวนันต์ถลาเข้าไปหาเจ้ารักษ์ มันยังไม่สิ้นใจแต่กำลังทรมานอย่างแสนสาหัส
“ปล่อยให้มันตายไปเลย ไอ้หมานรกอย่างนี้ เลี้ยงเสียข้าวสุก”
“อย่าทำมันเลยนะคะ พัดขอร้อง ฮือๆๆๆ” ภัทรวนันต์ก้มลงกราบแทบเท้า กอดขาชายหนุ่มแน่น เท้าที่เตะเจ้ารักษ์กลายเป็นเขาพลาดไปเตะเด็กสาวแทน
“โอ๊ย!” ภัทรวนันต์ร้องอย่างเจ็บปวด คุณธรรมอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ใจแข็งเอาไว้
“เธอนี่มันเลวร้ายจริงๆ คิดจะฆ่าเดียร์อีกแล้ว”
ถ้อยคำที่ถูกตราหน้าว่าเลวทำให้ภัทรวนันต์จุกไปทั้งอก
“ผมว่าจับยัยเด็กกาลกิณีนี่ส่งตำรวจดีกว่าครับ สารเลวแบบนี้ต่อไปคงคิดฆ่าคนอื่นได้อีก ไอ้ยุทธ แกเป็นตำรวจจัดการกับไอ้เด็กนี่หน่อยสิ อยู่ไปก็รังแต่จะทำให้บ้านฉันวุ่นวาย”
คุณธรรมกระชากเสียงอย่างดุดัน ธนายุทธไม่ชอบใจในคำพูดของเพื่อน
