ชญาณิศาสะดุ้งเมื่อเจอคำถามนี้เข้า เธอพยายามมองตาเพื่อจับความรู้สึกหรืออารมณ์ของอีกฝ่าย ก่อนจะเบาใจเมื่อไม่เห็นสายตาอะไรที่บ่งบอกว่ารับรู้เรื่องราวที่เธอเพิ่งทำมันมา เธอเพิ่งรู้ว่าคนงานพวกนั้นเป็นคนงานใหม่ที่เพิ่งมาสมัครงาน แถมยังเป็นคนของบิดา หลงให้เธอตกใจในคราแรก ที่แท้ก็คนกันเอง
“ก็ดีกว่ากรี๊ดๆ ทำตัวต่ำๆ ต่อหน้าคนอื่นอย่างหล่อน ฉันจะบอกให้เอาบุญ มารยาทสถุลอย่างเธอไม่มีใครเขาคิดพิศวาสหรอก” ชญาณิศาเบะปากอย่างน่าชัง เคยแอบเห็นลลนาพยายามแต่งตัวยั่วยวนคุณธรรมหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายไม่สนใจ
“นังนี่ ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ฉันรู้ว่าแกแอบทำอะไรเอาไว้ ฉันจะแฉแกให้หน้าแหกยับเลยคอยดู” ลลนาว่าใส่หน้า ชญาณิศาทำหน้ายียวนใส่อีกฝ่ายขณะที่เดินจากไป
“แกอยากตายนักใช่ไหม” เสียงเหี้ยมลอดไรฟันออกมา ดวงตาที่ยียวนเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ขึ้นฉับพลันโดยที่ลลนาไม่มีทางได้เห็น
“พี่คุณคะ ปล่อยพัดเถอะค่ะ พัดไม่ไหวแล้ว”
เส
