“แม้แต่พี่เดชเองก็ยังหนุ่มแน่น ถึงไม่ร่ำรวยแต่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวได้ พัดควรจะพิจารณาคนที่รักพัดมากกว่าคนที่เห็นพัดเป็นของเล่น”
“พี่ไม่เคย...” คุณธรรมพูดไม่ทันจบประโยค เสียงของอัครเดชก็แทรกเข้ามาเสียก่อน
“พัด... พี่เข้ามาเติมแกง ตักกับข้าวเสร็จหรือยัง” คนทั้งสองรีบผละออกจากกัน คุณธรรมกระแทกเท้าเดินจากไป ภัทรวนันต์เม้มริมฝีปากมองตามไปอย่างเจ็บปวด “พัดเป็นอะไรหรือเปล่า” อัครเดชแตะข้อศอกเด็กสาวเบาๆ เขามาทันได้ยินประโยหลัง แม้จะดีใจอยู่บ้างที่เธอคิดว่าจะพิจารณาเขา แต่พอมาคิดดูว่าเธอพูดเพื่อประชด หัวใจกลับห่อเหี่ยวลงทันที
“เปล่าค่ะ พี่คุณให้พัดตักอาหารออกไปให้พี่เดียร์ เป็นต้มจืดค่ะ เพราะว่าพี่เดียร์ท้องอ่อนๆ น่าจะทานได้” หญิงสาวหันไปตักกับข้าว ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อัครเดชจึงไม่อยากเซ้าซี้อะไรอีก
สิ่งที่ซ่อนเร้น
การรับประทานอาหารที่สุดแสนจะอึดอัดสำหรับภัทรวนันต์ช่างผ่านไปอย่างเชื่
