ทั้งๆ ที่ควรพาลูกหนีไปให้ไกล ไม่ใช่ปล่อยให้เขาเข้ามาใกล้ชิดแบบนี้…
คุณธรรมพลิกกายลงจากร่างของเมียสาวแสนพยศ ร่างกายสูงใหญ่หอบโยน เหงื่อไหลโซมกายไปหมด ภัทรวนันต์ดิ้นหนีแต่ถูกมือหนาดึงเอาไว้
“ปล่อยพัดนะพี่คุณ ป่าเถื่อนที่สุด”
“ก็อยากคิดหนีทำไม บอกแล้วไงว่าเจอตัวคราวนี้จะไม่ปล่อยไปอีก”
ภัทรวนันต์เกลียดคนเผด็จการที่สุด ทำไมเธอกับเขาต้องกลับมาพบเจอกันด้วยนะ
“พัดจะไปหาลูกๆ ป่านนี้แกคงร้องหาแม่แล้ว” หญิงสาวร้องขอ เธอเป็นห่วงลูกจริงๆ ไม่ใช่ว่าต้องการพาตัวเองให้รอด แต่อยากเจอลูกน้อยทั้งสองมากๆ จนจิตใจว้าวุ่นไปหมด
“ถ้าอยากจะไปหาลูก ต้องเชื่อฟังพี่ทุกอย่าง แล้วจะพาไปหาลูก”
“ทำไมต้องใช้ลูกมาต่อรองพัดด้วย คนบ้า คนเลว ฮือๆๆๆ” เมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับร้องไห้โฮใช้กำปั้นทุบอกชายหนุ่มเพื่อระบายอารมณ์
“โอ๊ย! เจ็บนะ มือหนักชะมัดยาดเมียฉัน” คุณธรรมรวบมือนิ่มมากุมเอาไว้ ยกขึ้นดมบ้าง กัดนิ้วเล่นบ้าง จนเ
